Język programowania - zbiór zasad składni, instrukcji, dzięki którym powstaje kod źródłowy programu.
Za jego pomocą opisuje się algorytmy przetwarzania informacji przeznaczone dla komputera.
Procesor wykonuje program w kodzie maszynowym.
Program - zapis algorytmu jako ciągu deklaracji oraz instrukcji przetwarzania informacji w wybranym języku programowania.
Tworząc program komputerowy w dowolnym języku programowania, używamy języka zrozumiałego dla programisty, który jest następnie kompilowany (interpretowany) do postaci maszynowej (0 lub 1).
Język programowania dzielimy na : strukturalne i obiektowe.

Zamiana kodu źródłowego na kod maszynowy jest możliwa dzięki kompilatorowi (Turbo Pascal, C, C++) oraz interpreterowi (HTML, Python, Java).
Kompilator - program jednorazowo tłumaczący cały kod źródłowy na język maszynowy i zapisujący go do pliku wynikowego.

Plik źródłowy - program komputerowy w postaci tekstu zawierającego instrukcje języka programowania. Kod źródłowy jest jedynm formatem programu czytelnym dla człowieka. Kod źródłowy jest przetwarzany na kod maszynowy przez kompilator.
Kod maszynowy - postać programu komputerowego przeznaczona do bezpośredniego wykonania przez procesor. kod maszynowy jest wyrażony w postaci rozkazów procesora i ich argumentów. kod maszynowy jest przeznaczony do wykonania na konkretnym typie procesora.
Plik wynikowy - kod który może być uruchomiony bezpośredniow w systemie operacyjnym. Zawiera binarną reprezentację instrukcji konktretnego typu procesora.

Etapy kompilacji :
1. analiza leksykalna - rozdzielenie kodu źródłowego na elementarne jednostki języka programowania: tokeny
2. analiza składniowa - kontrola czy ułozenie tokenów nie łamie reguł danego języka programowania
3. analiza semantyczna - określenie znaczenia poszczególnych tokenów.

_________________________________________________

Każdy program w Javie jest zestawem klas.
Klasa jest podstawową jednostką programu.
Program może być zapamiętany w jednym lub wielu plikach źródłowych (*.java)

Aplikacje mogą działać zarówno w trybie graficznym jak i tekstowym.By zobaczyć działanie aplikacji musimy mieć zainstalowaną wirtualną maszynę Javy.
Aplety działają jedynie w środowisku graficznym - są wykonywane przez środowisko przeglądarek.

Aby aplikacja mogła zostać uruchomiona, główna klasa musi zawierać
public static void main(String args[])

Text można wyświetlić w oknie konsoli za pomocą metody print lub println
System.out.print(text);
System.out.print("text");

class Pierwszy
{
public static void main(String[] args)
{
System.out.print(”Pierwszy program w Java”);

}
}

Każda implementacja języka Java zawiera dwie kategorie typów danych: typy wbudowane i typy definiowane przez użytkownika.

Zmienną określa się jako pewien obszar pamięci o zadanej symbolicznej nazwie, w którym można przechować wartości, interpretowane zgodnie z zadeklarowanym typem zmiennej.

Definiując zmienną określamy jej typ oraz nazwę.
Podstawowe typy zmiennych:
- char - zmienna przechowuje znaki (litery, cyfry, znaki interpunkcyjne). Za pomącą tego typu zmiennej można także przechowywać
- String - zmienna slużąca do przechowywania łańcuchów znakowych,niewielkie liczby. Kod dwubajtowy umożliwia zapis wszelkich kodów w systemie Unicode, który to jest standardem w Javie. Zakres wartości kodu to: 0 to 65,535. Tablica znaków nie jest łańcuchem znaków, tak jak to jest interpretowane w C czy C++.
- int - zmienna służy do przechowywania liczb całkowitych. Do kilku miliardów (1 lub 2)
bool - zmienna służy do przechowywania wartości logicznych true/false (prawda/fałsz). 0 lub 1
- float - zmienna przechowuje liczby rzeczywiste (zmiennoprzecinkowe - do 7 cyfr po przecinku). typ liczb rzeczywistych, czterobajtowy ze znakiem. Wartości tego typu mieszczą się w przedziale: 1.40129846432481707e-45 to 3.40282346638528860e+38 (dodatnie lub ujemne).
- double - zmienna przechowuje liczby rzeczywiste podobnie jak powyższy typ ale posiada dużo większą dokładność (do 15 miejsc po przecinku). typ liczb rzeczywistych, ośmiobajtowy ze znakiem. Wartości tego typu mieszczą się w przedziale: 4.94065645841246544e-324d to 1.79769313486231570e+308d (dodatnie lub ujemne)
- void: typ nie jest reprezentowany przez żadną wartość, wskazuje, że dana metoda nic nie zwraca.
- BigInteger bardzo dokładna i bardzo duża liczba całkowita
- BigDecimal - bardzo dokładna i bardzo duża liczba zmiennoprzecinkowa

Język pozwala także na użycie pewnych kwalifikatorów przed typem zmiennej:
signed - zmienna może przechowywać wartości dodatnie i ujemne (zmienna posiada znak +/-).
unsigned - zmienna może przechowywać tylko wartości dodatnie.
short - zmienna jest typu krótkiego - wpływa na długość zajmowanej pamięci (a więc również na zakres zmiennej).
long - zmienna jest typu długiego.

Nazwy zmiennych:
Nazwa (identyfikator) jest sekwencją liter i cyfr o dowolnej długości. Pierwszy znak musi być literą, przy czym znak podkreślenia '_' jest traktowany jako litera. Rozróżniane są litery małe i duże. Należy unikać stosowania nazw, zaczynających się od znaku podkreślenia lub dwóch kolejnych znaków podkreślenia, ponieważ nazwy takie są zarezerwowane dla predefiniowanych identyfikatorów - słów kluczowych danego języka programowania.
Nazwy są potrzebne po to, aby za ich pomocą odnosić się w programie do zmiennych, czy stałych.